Toespraak

Geachte aanwezigen, ik ga en hoef u niet vertellen wie Pieter was. Naast het feit dat ieder van u Pieter al op een eigen manier kent, komen er zo twee sprekers aan het woord die Pieter ongelooflijk veel langer en beter kennen dan ik. Zij gaan u voorzien van een prachtig portret. Graag neem ik u mee in de betekenis die Pieter voor onze vereniging had en vooral nog heeft. Naast zijn gezin was de zweefvliegsport een belangrijk onderdeel van zijn leven. En daarmee ook ‘zijn’ vereniging, de Nijmeegse Aeroclub, al ruim 55 jaar.

In die 55 jaar heeft Pieter een ongelooflijk aantal functies en rollen in de vereniging vervuld. Als instructeur maar ook als chef instructeur, als bestuurder, veiligheidscommissie, mentor, technicus en uitvinder. En dit gaat enkel over zijn rollen binnen de NijAC. Het feit dat Pieter reeds tweemaal is onderscheiden door de KNVvL geeft aan dat hij ook buiten de vereniging bijzonder actief en betrokken was. De zweefvliegsport ging hem aan.

Toen ik Pieter leerde kennen was hij voor mij de beminnelijke hoge pief die zich met van alles en nog wat achter de schermen bezighield. Op werkelijk alle onderdelen van de vliegsport had hij wel bemoeienis en hij wist erg veel. Toen ik eenmaal in het bestuurlijke domein terecht kwam viel het me vooral op dat werkelijk iedereen in het wereldje Pieter kende. Hij was kritisch en betrokken en zijn principes bevocht hij.

Even terug naar de betekenis van Pieter binnen onze vereniging. Veel problemen of vraagstukken kregen een creatieve en soms technische oplossing uit zijn koker. Muziek in het clubhuis? Pieter bouwde een 8-track taperecorder waarmee je, als je de codes kon onthouden, op aanvraag populaire muziek kon afspelen. Spotify in de dop. Zijn inbreng voor de club was sprekend tijdens de opkomst van elektronica in het vliegen. Zo bouwde hij twee radio’s met een team van 10 personen die hij aanstuurde. Daarmee heeft Pieter de NijAC van de middeleeuwen naar een moderne voorsprong gebracht. Creatieve geest, gericht op de toekomst. En dat zag je op veel meer terreinen terug. Ook zag Pieter, mede door zijn landelijke bemoeienissen, de Europese invloed op de luchtvaartregelgeving van verre aankomen. En dan ben je als vereniging gezegend als je een Pieter aan boord hebt. Zorgen dat de vereniging door kan blijven gaan met zo min als mogelijk last. Alles voor de leden, alles voor de zweefvliegers.

Een andere fundamentele bijdrage binnen onze vereniging kwam meer voort uit zijn persoonlijkheid. Zijn gedrevenheid wendde hij aan om ongelooflijk veel leerlingen op te leiden. Daar ben ik er zelf overigens één van. Binnen de kaders van veiligheid, zeker bij Pieter, liet hij mij steeds de grenzen opzoeken. Maar als er opeens een mooi stuk blauw in de lucht zat zei hij: “vlieg nu maar eens lekker rechtuit en kijk om je heen, geniet vooral”. Om je vervolgens weer een complexere landing in te laten zetten. En dat gaat niet enkel om het opleiden van vliegers. Met een hoge standaard van kennis, inzicht en vaardigheden heeft Pieter ook menig instructeur opgeleid.

Een vereniging vaart optimaal indien er ook leden zijn die ook een tegengeluid laten horen. Met zijn constructieve, kritische opinie heeft Pieter die rol decennia vervult. Niet in de laatste plaats door zijn onmetelijke kennis van de zweefvliegwereld, had hij ook recht van spreken. En ja, dat leidde ook wel eens tot wrijving.

Wat niet onbenoemd mag blijven is de competitie die zijn naam draagt: de Pierre du Lac trofee (deze hoef ik niet voor u te vertalen?). Binnen de vereniging wilde de toenmalige kernploeg dat het overland vliegen – dus dat je buiten het glijbereik van het vliegveld gaat – niet moest stoppen na de mooie maanden mei t/m juli. En daar kwam de creatieve geest van Pieter weer. Hij bedacht de ‘laatste-overland-van-het-seizoen-bokaal’. En deze competitie is aangeslagen. Nog steeds is er tot en met het einde van het seizoen gezonde rivaliteit om de felbegeerde Pierre du Lac bokaal te winnen. Met als resultante dat er zelfs nog een overland in november is geweest.

Alles wat Pieter voor de vereniging en de zweefvliegsport heeft gedaan zien wij als zijn levenswerk. Lieve Yvonne, Roeland en Joris, wat moeten het verdriet groot zijn en wat kunnen jullie trots zijn op deze man en vader! Wij missen Pieter enorm, maar zijn getroost bij de gedachte dat hij nooit echt weg zal zijn.

Gert-Jan Vaessen, voorzitter NijAC