Joeri Bierings nieuw lid Afdelingsbestuur Zweefvliegen - even kennismaken

Ja zeker! Mijn vader vloog op Gilze, zo kwam ik ermee in aanraking. Uiteindelijk vlieg ik nu op Venlo en daar vliegt mijn dochter ook, sinds haar 13de, en ze heeft inmiddels haar brevet. Maar hoe dat precies zit met die genen.. mijn twee andere kinderen hebben er niks mee. Ik ben trouwens niet zo jong begonnen. We hebben een aantal jaren in het buitenland gewoond; in Italië was het voor een kind van 15 gewoon te duur. Pas toen we in Eindhoven kwamen wonen was het mogelijk om te gaan zweefvliegen; ik was 17. Maar wel een snelle leerling. Na een jaar had ik mijn brevet en vloog ik mijn eerste overlandjes.

Ik werd instructeur in 1996. (Wat vond /vind je daar leuk aan?) Enthousiaste mensen voorin, die ik iets kan leren! Ik laat ze graag veel vliegen en het is geweldig als er dan een kwartje valt. Op een gegeven moment zie je dat ze snappen hoe het werkt, in drie dimensies. En dan verbaasd over zichzelf: Hee, deed ík dat? Dan natuurlijk dat hele traject, met vallen en opstaan. En dan uiteindelijk dat inzicht en dat groeiende zelfvertrouwen. Dat vind ik nog steeds leuk, ik doe het met plezier. Beginnen met besturen, dat was voor mij ledensecretaris en dan penningmeester in het clubbestuur. Het werd voor mij ‘serious business' toen ik Chef Instructeur werd in 2008. Ik viel met mijn neus in de boter: die winter kregen we een brief van Defensie dat we niet meer mochten vliegen op Eindhoven. Daar was het laatste woord nog niet over gezegd; er werd onderhandeld over ‘hoe dan wél’, maar telkens werden de touwtjes weer strakker aangehaald. Steeds maar wachten met starten als er een vliegtuig ging starten of kwam landen – en dan ruim genomen. Zo ging de lol er wel af, dus begonnen we met onderzoek naar andere mogelijkheden.

Ja, vooral bij de leden die de achteruitgang meemaakten. Juist de nieuwe leden maakte het niet uit; die wisten niet beter. Maar toch.. om dóór te kunnen gaan moesten we verkassen. Nistelrode en Venlo waren redelijk bereikbaar per auto. Maar ja, niet meer op de fiets hè. Qua afstand/ reistijd maakte het niet veel uit - maar qua luchtruim wel! Op Venlo was de wereld ineens veel groter! Dus, na stemming, werd het de Venlo-Eindhoven ZweefvliegClub. We gingen met een man of 50 naar Venlo. Als Eindhovenaar vormde ik met twee Venlose instructeurs het nieuwe CI-team. Er werd een gemengd bestuur gevormd met Baer Selen als voorzitter. Op een gegeven moment vroeg hij mij of ik hem wou opvolgen. Dat heb ik met plezier gedaan, maar als je termijnen op zijn moet je stoppen. Dat vind ik. Bovendien merkte ik dat ik al met al, CI en daarna voorzitter, al zo’n 16 jaar continu ‘aan ‘ had gestaan - en dan is het wel even op.

Al jaren niet of nauwelijks! Met al die andere dingen is het best wel druk en ik moet ook nog werken hè.. Besturen, instructie geven.. en als ik dan voor mezelf vlieg: graag in een tweezitter! Dat is gezellig en je hebt het nog eens ergens over. Je vloog de Euroglide , toch? Ja, maar dat deden we met een eenzitter! (in 2000 een LS4 en in 2002 een Discus 2) Geweldig avontuur, wel nomadenwerk; alles zelf regelen. Gelukkig had ik een maat die daar heel goed in was. De eerste keer zijn we halverwege blijven steken; we hadden ons krediet aan autokilometers inmiddels verbruikt dus we móesten vliegend vertrekken. Maar dat lukte steeds niet. De tweede keer hebben we 'm in 7 dagen rondgevlogen. Overigens had ik daarvoor al meer wedstrijden gevlogen: te beginnen met de Nationale Junioren Wedstrijd natuurlijk! (Er is dit jaar nog plaats op de NJW, 2-9 augustus .. red)

Ja, er was een tijd dat ik heel weinig vloog.. dan denk je weleens .. maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen. En toen werd ik voorzitter. En mijn dochter ging vliegen en die moest ik natuurlijk brengen en halen, en als je er dan toch bent.. Aha, tip voor ledenbehoud..

Ik ben ervan overtuigd dat we het zweefvliegen toegankelijk moeten houden. Dat is hier in Nederland tot nu toe mooi geregeld. Toen ik als 15jarige in Italië woonde bleek het daar qua kosten gewoon niet te doen. Het is hier laagdrempelig omdat we zelfvoorzienend zijn. Dat moeten we zo houden. Ik zie dat het ABZ te klein is en als ik dan kan bijdragen dan vind ik dat belangrijk. Wij moeten dit als zweefvlieg community samen opbrengen. In het ABZ ben je minder met de operationele zaken bezig, dat geeft wat minder druk dan in een clubbestuur. Ik heb daar nu wel ruimte voor, en ik denk dat ik kan bijdragen als het gaat om luchtruim en om terreinen. En wat er verder moet gebeuren, dat zie ik dan wel..
Dat is mijn instelling: Ik bemoei me er graag tegenaan. Ik help waar ik denk dat ik een bijdrage kan leveren. Dat is tenslotte de instelling die we vanaf het begin bijbrengen aan onze nieuwe zweefvliegers..

Het is de bedoeling dat we zo'n commissie gaan opzetten. Er zijn veel mensen met ervaring of deskundigheid op het gebied van behoud van terreinen; het is handig om die ervaringen te bundelen en te kunnen inzetten bij volgende situaties. Er staat steeds meer druk op, zie ook mijn ervaring in Eindhoven. Maar behalve 'verdedigen wat we hebben' staat er ook een ambitie om binnen enkele jaren een nieuw veld te openen! Uitdagend plan..

Ik ga dus een taakopdracht schrijven voor zo'n commissie en deelnemers zoeken, maar dat liefst gelijk op want dan wordt ook de ontwikkeling iets gezamenlijks.